Allereerst wil ik mijn verhaaltje beginnen door alle sponsoren echt super hartelijk te danken! Dank Opa en oma, tante Jeanne en Anita, Ingrid uit duitsland, mama en papa, Hans, Suus en haar moeder en natuurlijk alle mensen die al veel eerder Rozemarijn hebben gesponsord met haar acties. Super! Dankzij jullie hebben we de kinderen een hele leuke vakantiedag kunnen bezorgen en een hoop nieuwe leesboekjes kunnen aanschaffen waarmee ze hopelijk hun lees kwaliteiten in de toekomst gaan opkrikken.

Het is zondag avond en ik loop in het donker terug naar huis. Ik ben nog in gedachten bij afgelopen weekend in Nkoranza. ‘Eviiiiiiiiiiiiiiiiiii!' klinkt het ineens vanuit het donker. De kinderen staan me op te wachten op het bruggetje langs de hoofdweg. Er zijn geen lantaarn palen dus ik zie helemaal niets, wel hoor ik aan de stemmen dat het Yaw, Esther, Anja en Stella zijn die op me af komen gerend. Ze maken ruzie over wie mij het eerste heeft gezien. ‘Me, me, I saw a white lady with a big bag. I know it was you!' Stella komt op me afgestormd en ik krijg een dikke knuffel terwijl Esther en Anja mijn tassen uit m'n handen nemen. ‘Evi, I missed you!' zegt Anja en daarna: ‘Where is Yaw Hans? Is he comming?' er klinkt een teleurstelling in haar stemmetje door als ik vertel dat Yaw Hans in Accra is en blijft, maar al snel word ik meegesleurd naar hun slaapkamers. ‘Come and see!'. De kamers zien er netjes uit! De bedden zijn opgemaakt, de vloer geveegd én hun kleding ligt zelfs netjes opgevouwen in hun kast! Maar goed ook want ik had ze voor dat ik weg ging de boodschap gegeven dat we komende week zouden gaan zwemmen met z'n allen, mááár dan moest wel heel hun kamer netjes zijn. Nou klasse werk! Alleen de grote jongens moeten nog een keer toegesproken worden, maar de kleintjes en de grote meiden hebben reuze hun best gedaan. Dat uitje hebben ze in hun broekzak!!

Maandag ochtend, Koninginnedag in NL maar hier sta ik vandaag niet bij stil. ‘Pa' heeft een bus geregeld met chauffeur en daar proppen we ons nu allemaal in. 25 kinderen en 3 volwassenen en dan ook nog de chauffeur en zijn mate. Busje volgeladen! In eerste instantie had ik het idee om de kids in 3 groepen, elk op een andere dag naar het zwembad mee te nemen. Omdat dit voor mij veiliger leek. Maar ‘pa' leek het voordeliger om een busje te huren en in 1x te gaan. Gelukkig gaat ‘Ma' zelf ook mee en heb ik ook Patricia nog mee als ondersteuning. Wat waarschijnlijk wel hard nodig zal zijn, want de kinderen hebben geen van allen een zwemdiploma (dat bestaat sowieso niet in Ghana) en als ze al kunnen zwemmen zijn ze allemaal stuk voor stuk eigenwijs en hebben we er ook een stel rauwdouwers tussen zitten die echt nergens naar kijken. En dan hebben we ook de kleine Kwabena (zoontje van huishoudster) en haar dochtertje en een nichtje bij ons, die geen Engels spreken en al helemaal nooit in een zwembad zijn geweest.. Voor we vertrekken reist er een gebid op waarna er na een gezamelijke ‘Amen' verder gegaan wordt op een vrolijk gezang. De kinderen klappen en zingen uit volle borst. Ze zijn super enthousiast! Waardoor er bij mij een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht verschijnt. Hoe geweldig!

Als we met ons volgeladen busje bij Anita Hotel aan komen worden we helaas niet toegelaten. Niet erg handig van ons dat we zo enthousiast waren dat we uitgestapt zijn en de buschauffeur vertrokken is, zonder dat iemand zo slim is om zijn telefoon nummer te vragen.. ja.. wat nu.

We onderhandelen en overleggen onderling (gelukkig heb ik Patricia bij!) en uiteindelijk krijgen we de aardige security man zo ver dat hij voor ons op zoek gaat naar een nieuwe bus. Hij houdt een trotro aan, die even snel zijn bus leeg gooit bij de volgende halte en dan voor ons terug komt. Hoe flexibel! We hijsen ons in de nieuwe (hij ziet er een stuk ouder uit..) bus en gaan op pad naar het volgende hotel. Ondertussen deel ik nog maar wat snoepjes uit. De kinderen zijn wat stilletjes geworden en in volle afwachting of dat het nog goed gaat komen vandaag. Helaas, in het volgende hotel is een congres bezig, dus we kunnen morgen terug komen. Dat zijn we natuurlijk niet van plan! En ik geef echt niet zomaar op. Ghana kent geen problemen, maar uitdagingen weet ik me nog te herinneren van de introductie week. Dus ik zal zorgen dat deze kinderen gaan zwemmen vandaag! Al moeten we er voor naar Accra ;). Ik kom op het briljante idee te vragen of er geen openbaar zwembad bestaat en wonder boven wonder is die er. Wel een eindje rijden en de prijs ligt iets wat hoger máár we worden alle 28 toegelaten. Halleluja!

Voordat we het zwembad in gaan worden de kinderen nog even streng door Patricia toegesproken; Ze moeten allemaal naar ons luisteren en mogen niet in het water plassen. Lijkt me een makkelijke opdracht. In tegen stelling tot de ramp senario's die ik me al bedacht had gedragen de kinderen zich perfect! Ze gaan met enige twijfel het water in en sommige klampen zich hulpeloos aan me vast maar naar mate de tijd verstrijkt leren ze niet bang te zijn en dat, als ze niet te diep gaan, ze kunnen staan en dat er niets gebeurd. De kleinsten klimmen op m'n rug, in m'n nek en om m'n middel en zo sleur ik de hele middag het zwembad op en neer. Het is een aardig vermoeiende dag, maar ik beleef hem met een hele grote glimlach op m'n gezicht. Dit is puur genieten! Het is even wennen, als enige blanken, met een bikini aan (Ghaneesen dragen of een badpak of hun dagelijkse kleding) in het zwembad tussen erg veel handtastelijke kinderen. Maar het is geweldig! De kinderen spetteren, plonzen en genieten met elkaar in het water. Er is een grote bal waar mee overgegooid wordt en er staat muziek op waar ik de Azonto dans, die ik vorig weekend geleerd heb, samen met de meiden op uitvoer. De kinderen staan versteld van een handstand van Patricia en applaudisseren luid als ik tussen de benen van Stella heen zwem. Wat zijn die hollanders toch rare waterratten. Als het tegen het middaguur loopt koop ik voor allen een pakje drinken en eten we appeltjes die ik gisteren bij een vrouwtje in Effiduase heb gekocht. Die niet wist wat haar overkwam toen ik haar hele appel voorraad wilde opkopen.. haha!

Het is een heerlijke middag en als we in de bus terug zitten is dan ook iedereen dood op. ‘Ma'deelt zakjes uit met rijst die ze vanochtend al heeeft klaar gemaakt. En als ieder het zakje rijst heeft leeg gegeten en een zakje water heeft weggedronken vallen de kinderen één voor één in slaap. We rijden Effiduase binnen en ‘Pa'belt me op om te vragen of we al onderweg zijn. Ik verzeker hem dat we over een halfuurtje wel terug zullen zijn, maar dat had ik beter niet kunnen doen. We zijn Effiduase nog niet uit of er volgt een grote knal. De wagen zakt door zijn as heen and ‘the game is over', zoals de chauffeur het omschrijft. Vandaag reizen we toch al op z'n Afrikaans dus dit kan er ook nog wel bij. We stappen met z'n alle uit en zoeken een plekje langs de kant van de weg terwijl onze chauffeur voor ons op zoek gaat naar nieuw vervoer. Stiekem hoop ik op een truck, waar we allemaal achter op zo'n laadbak mogen mee liften (dat wil ik nog steeds doen!). Maar ik ben ook erg blij met de nieuwe trotro. Zo komen we toch nog veilig thuis en is deze heerlijke dag tot een geweldig end gekomen!

Twee dagen later moet iedereen weer naar school, een week eerder dan gepland maar er moeten examens geschreven worden. Dit betekend dat iedereen 's avonds weer fanatiek in de schoolschriften zit i.p.v. spelletjes spellen en buiten hangen. Dit betekend voor mij dat ik steeds vaker de zelfde frustraties als eerst weer heb. Deze leesboekjes zijn veelste makkelijk of veelste moeilijk voor deze kindjes. In de afgelopen weken zie ik Prince vooruitgang boeken, of doet hij het nu zo goed omdat hij ondertussen het verhaaltje uit zijn hoofd weet? Gelukkig worden ik en de kinderen verlost uit deze frustrerende cirkel. Er zijn nieuwe boekjes! Wauw wat een sponsor geld is er binnen gekomen. In ieder geval het geld dat Rozemarijn nog over had van haar inzameling. Maar daar heb ik zeker 110% bij op kunnen tellen. Ik heb me dan ook geen moment ingehouden en alle boeken gekocht die ze echt hard nodig hebben. Zelfs boeken waarmee ze de uitspraakkunnen verbeteren. Boekjes om het ABC te leren ect. De kinderen zijn flink toegesproken dat ze ze zuinig op de boeken moeten zijn.

Jammer dat ik ze niet meer veel zal kunnen gebruiken maar dit weekend zal ik toch wel even samen met wat kindjes een nieuw sprookje gaan lezen. Ook is er nu een nieuwe vrijwilligster en die kan het lezen met de kids gelukkig door gaan zetten waar ik aan begonnen ben, top!

Morgen komt Anja (de oprichtster van het project) en dan zal ik het geld wat nog over is aan haar geven. En dat is me nog best veel! Het geld zal hoogstwaarschijnlijk worden besteed aan educatie omdat ik dat een goed doel vind. Ook zal het weeshuis mede dankzij dat geld hoogstwaarschijnlijk een jongen uit het dorp genaamd Yaw Richard helpen om naar school te kunnen gaan. Hij heeft zijn examen afgerond en wacht nu op zijn uitslag. Mij had hij een brief geschreven met de vraag of ik hem financieel kon ondersteunen. Hostfather had hier ook al aan gedacht dus waarschijnlijk gaat het ook gebeuren. Top he?!

Verder is er nog een wauw; vanaf vandaag hebben we stromend water!!!!! WAUW!!!!!!!

ps, de foto's komen later. Ik wil dit weekend bij de kindjes zijn dus geen zin om lang te reizen voor sneller internet. Jullie houden de foto's van deze geweldige dagen dus nog van me tegoed!