Net voordat ik in het vliegtuig stap gaat mijn telefoon. Op mijn schermpje zie ik : ALINA(de nieuwe vrijwilligster in Anja's childrens home). Ikneem op. 'Hello, this is Yaw'. een van dekindjes heeftAlina haar telefoon gestolen om mij nog even te kunnen bellen. Wat super lief en stout natuurlijk! Maar tranen in mijn ogen. Ook als even later mijn hostsister Margaretme nog even Fleshed (1x over laten gaan, waarna ik haar terug moet bellen) om me een fijne vlucht te wensen. Dan dringt het pas écht tot me door..Ik hebhier zulke mooie, lieve en fijne mensenmogen leren kennen en dat ikga ze nu nooit meerzien...

Met een kloppend hart sta ik op mijn koffers te wachten. Dit is het dan. Ik ben weer terug in Nederland. Dadelijk die deuren door en dan is het voorbij. Wat is het snel gegaan. Ik wil nog niet, Ik strijk mijn ghaneese jurk gladen doe mijn hoofdband goed.ik ben zenuwachtig, wie zou daar staan? Hoe zal het zijn?

Ik loop de poorten door... en dan daar staan ze. Mijn ouders, mijn zusjes, mijn liefste vriendinnetjes en mijn beste maatje! Beter en mooier had het niet kunnen zijn! Ze hebben zelfs spandoeken met 'Welkom home Ubrunni' en 'Akwaaba evi'!

Tranen in mijn ogen, brok in m'n keel. Wat heb ik deze mensen gemist! En wat ben ik ze dankbaar voor dit moment!

Al even terug in Nederland. Maar met mijn gedachten nog wel veel in Ghana. Het is bizar hoe je hier weer in je oude structuurtje terug geduwd wordt, terwijl ik heel graag nog wil vast houden aan mijn Ghana ritme. Dat gaat niet, back to normal life evi. Ik ben weer aan het werk, verhuis weer naar mijn eigen huis en pak de dingen weer op zoals ze gaan hier. Maar Ghana, de kinderen uit Anja's Childrens home en alle andere mensen die ik in Ghana heb leren kennen zitten in mijn hart.

Zoals als ik gezegd had, hebben jullie nog filmpjes van me tegoed. Nou ze staan online!

Even een momentje terug in Ghana <3!